Wat een week!

Nou het is me het weekje wel.

Maarten heeft veel dingen op zn werk gaande, hij had appraisal (beoordeling) van zijn personeel. Ze hebben dan eindelijk een kok vanuit het buitenland mogen aannemen, dus mogelijk hebben we vanaf morgen of maandag ineens een buurman, zal wennen worden. Verder gaat het redelijk goed met Maarten hij heeft het druk maar dat is niet anders dan normaal.

Met mij gaat het ook goed maar erg druk, nieuwe leerlingen, ook observaties van alle leerlingen. Ik heb de hele observatie methode zelf geschreven maar het is toch veel werk. Maar we moesten professioneler worden en daar moet je iets voor over hebben. Zelf had ik het al gedaan in Oktober maar het leek me slim om het ook door mijn assistenten te laten doen, nu heb ik dubbel zoveel werk. Buiten het corrigeren van alle spelfouten zijn ze ook zo subjectief als de pest. Zinnen als, ik vind dat ze zeurt, kom ik regelmatig tegen. Maar ja hopelijk doen ze het in mei beter. Verder heeft een van mijn assistenten vandaag dan eindelijk mijn grens overschreden. Na de zoveelste opdracht die ze niet had gedaan terwijl het maar 5 minuutjes in beslag zou nemen heb ik haar vanochtend nog maar eens geconfronteerd met het niet uitgevoerde werk. Na een slap excuus zei ze dat ze ‘het nog wel zou doen’. Nou daarmee had ze mij al op mn tenen getrapt, ze heeft gewoon te doen wat ik vraag. Dus ik zeg dr dat ze het vandaag moet doen, komt er een opmerking uit in de trant van ‘ja ik doe het wel’ met een mooie draai van de ogen. Ik heb gelijk naar mijn collega en ‘mede-baas’ gebeld en gezegd dat ik het zat was. Ze was er helemaal mee eens en we gaan beginnen aan de procedure om haar te ontslaan. Nou ik heb me erin verdiept, in Nederland gaat het dan, ondanks alle regeltjes, veel gemakkelijker. Toen viel mijn oudste assistent ook door de mand. Ze had absoluut geen controle over de groep toen er bezoekers kwamen. Vervolgens is ze naar mij toe gerend om te vertellen dat er bezoekers waren. Ik maar een beetje gekletst van aggh ja het is pauze maar ze kunnen niet naar buiten dus zijn ze wat wild binnen. Mijn vermoeden is toch wel dat ze haar beste tijd, jammer genoeg, gehad heeft. Toen wist mijn geliefde assistent te bevestigen dat de procedure starten de goede stap is, ze keek niet op of om toen de bezoekers haar groeten. Maar gelukkig heb ik ook lieve en goede assistenten die de mensen vrolijk welkom heten, en vandaag mijn dag nog net hebben weten te redden, want ja wat ik net vertelde is slechts vandaag. Oh ja ik heb ook nog een 3 jarig jongetje voor een volledig onderzoek moeten aanmelden, psygoloog, fysiotherapeut en verschillende anders specialisten gaan het jongetje onderzoeken om te proberen er achter te komen waar het ventje toch met zijn gedachten en gevoelens zit. Zo wat was dit een rot dag.

Gelukkig kwam ik daarna thuis, Maarten komt naar beneden, lekker kopje koffie en even afschakelen. Oh wat heb ik een lekker huisje, of het door de reis naar huis komt of gewoon het huisje zelf, ik weet me helemaal af te sluiten en lekker thuis te genieten van Maarten en onze spulletjes.

Ik zeg houden zo, eruit met die assistent en ik kan weer hele dagen lachen.

Als laatste wil ik nog even kwijt dat ik het geweldig vind wat Leo mij wist te vertellen, hij wordt papa! (Hopelijk heb je mijn smsje nog ontvangen.)

Lieve mensen, dat was het weer, dikke knuffel en jullie horen weer van ons als er iets te melden valt.