De reis en het gevolg

Azerbaijan here I come!

Nou daar gaat ie, op naar Azerbaijan.
De bagage inchecken was geen probleem, mam had mijn handbagage koffertje bij zich want die was ver over zijn gewicht. Ik kreeg een label voor mijn handtas, dat hij gecheckt was en goedgekeurd als handbagage. Die label heb ik natuurlijk op mijn koffertje geplakt.
Nadat ik mijn ouders een knuffel heb gegeven en de hond een aai over zijn bol geef ik Ollie aan Mark; “zorg je goed voor hem?”.
Nu wegwezen want het is moeilijk genoeg en ik ben al 2 weken afscheid aan het nemen.

Het waren lekkere vluchten, beetje veel turbulentie maar dat hoort erbij.
Op Londen Heathrow nog even naar mijn koffertje kunnen zwaaien en toen het vliegtuig in.
De vlucht naar Azerbaijan had, hoe kan het ook anders, vertraging. Er waren ook veel kinderen aan boord. Natuurlijk ben ik inmiddels juf maar ook leerkrachten willen in hun vakantie soms even geen kinderen zien en zeker niet horen als ze proberen te slapen.

Toen we rond 2uur s’nachts ons avondeten kregen wist ik niet heel veel weg te krijgen. Het was natuurlijk chickencurry met rijst. Nou dat had ik in India wel even genoeg gehad dus voldeed het broodje met wat boter en de salade ook. Als ik straks in Azerbaijan ben ga ik toch gezellig ontbijten met Maarten.
Nou hehe, eindelijk landen. Ik sta klaar met mijn paspoort, loop zo snel mogelijk naar de balie voor buitenlanders voor mijn stempel, dan formulier invullen, 60euro betalen en 2 pasfotos inleveren en het visum is geregeld. Nu alleen nog even mijn koffer opwachten en dan eindelijk naar Maarten!
Nou dat klinkt makkelijker dan het is. Mijn koffer kwam niet, en die van 6 anderen ook niet... Nou, ik Maarten bellen, “schat, mn koffer is er niet dus het duurt nog even” toen een kamertje in, met 8 mensen die ik niet kon verstaan en niemand die naar mij keek. Toen belde Maarten met de vraag of hij iets voor me kon doen. Dat was de druppel, een traan rolde over mijn wang. Ik was moe, boos en wilde heel graag naar Maarten. Toen ineens had ik alle aandacht. 3 mannen stonden met hetzelfde formulier naast me. Het ‘bagage irregularity report’ dat werd voor me ingevuld. Het enige wat ik hoefde te doen was even alles nalopen en tekenen.
Toen mocht ik naar Maarten, zonder koffer, maar dat kon me even niets schelen.

Geluk bij een ongeluk was wel dat ik zoveel kilo’s had dat ik nog wat kleding in mijn handbagage had gestopt. Dus ik redt het wel. Nu eerst lekker douchen en ontbijten, dan nog even lekker in bed slapen want die 2 uurtjes in het vliegtuig zijn niet voldoende.

Na heerlijk te hebben geslapen schrik ik wakker, Maarten staat bij het bed. “ga je mee lunchen lieverd?” Snel in de kleren en op naar beneden. Na de lunch even wat veranderingen aangebracht en mn koffertje uitgepakt. Helaas dacht ik even de 2 grote stoelen om te ruilen. Degene van de slaapkamer naar de woonkamer en andersom. Dat ging iets minder goed dan gedacht. De stoel naar de slaapkamer ging prima alleen de andere stoel was net iets groter en bleef in de deuropening steken. Maarten kwam bijna niet meer bij toen hij thuis kwam.

Aan het eind van de middag hadden de collega’s van Maarten een soort receptie in elkaar gezet. Voor iedereen van het hotel om ons te feliciteren met het huwelijk. Ze hadden ballonnen, een echte taart met daarop “congratulations Mr. And Mrs. Werter” Zo leuk. Uiteraard champange en een typisch Azeri slideshow van foto’s.
Toen een heerlijke avond samen, ze hadden er echt moeite voor gedaan, een tafeltje speciaal voor ons gedekt. Echt leuk.

Ik heb ook een Azerbaijaans nummer, hij doet het nog niet omdat ik nog beltegoed moet halen in de stad maar dat doen we dit weekend. Mail me maar even als je het nummer graag wilt hebben, ik ga het namelijk niet zo op internet plaatsen ;)

Morgen maar verplicht aan het zwembad liggen en eens bellen of ze misschien mijn koffer al hebben.

We zien wel, nu eerst een weekje vakantie!