Calcutta...... of niet?

Daar staan we, om half 2 te wachten op de trein, ik zeg tegen Maarten dat ik het nog 1 keer ga checken. En mijn grootste angst werd werkelijkheid. We hebben de trein gemist! Hij ging om 2uur in de middag, niet in de nacht. Ze hebben het ons verkeerd doorgegeven! GVD!! Nou wat dan? De man legt me uit dat ik een open ticket moet kopen naar Seath (Calcutta kwamen we veel te laat pas achter) en dat die vertraging heeft en over 20 min zal vertrekken. Dus ik trek een sprintje terug naar Maarten en Roos. Leg uit wat er is, en binnen no time staan we bij het loket. Nieuw kaartje voor maar 400 roepie voor 3 personen! Dat betekend niet veel goeds. We rennen naar het perron, maar de twijfel slaat toe. Moeten we dit wel doen, dalijk komen we niet goed uit, die plaats staat niet in ons boek. Maarten vliegt over 2 dagen terug die moet zn vliegtuig wel halen. Terug naar het loket. Zelfde trein gaat morgen ook. Nee, dan willen we deze, dus weer sprintje naar het perron. Uitgeput van het geren staan we daar. Word er omgeroepen dat de trein nog meer vertraging heeft, voor niks gerent. Dan een spoor wissel, toch niet, perron 5, nee 9, nee 5.....aaahhhhggg wat is het nu? Uiteindelijk schoot een man ons te hulp. Hij verzekerde ons dat het perron 9 was en dat hij binnen 10 min er zou zijn. We moesten naar de conducteur voor een plaats. De man liep mee en hielp ook daarmee, toen liep hij mee en zocht samen met ons de plaatsen. Allemaal wat krap maar we hebben een plek. Hij blijft nog even kletsen tot de conducteur komt voor de kosten voor de plaatsen, nog 400 roepie (omgerekend ong. 6euro) nou slaap lekker! Als je durft wil dat zeggen. Maarten wilde niet slapen en ging lezen, ik was kapot en Maarten zou op me letten. Gelukkig zag ik dat Maarten ook in slaap was gevallen toen ik wakker werd. Even snel een foto gemaakt. Na een paar keer toch maar opgegeven, het is een uur of 9 in de ochtend en ik kan echt niet meer slapen. Ik zie dat er tegenover me twee mooie blauwe ogen ook al wakker zijn (met een camera) nou voor zover mogelijk ‘goede morgen’ rond half 3 verwacht de conducteur dat we aankomen. Ohjee dat is nog lang. Maarten krijgt het op zn heupen en gaat gek doen. Zit je rustig, kijk je omhoog..... HALLO! Klik. En maar wachten. Half 3 is het inmiddels al geweest... de zon gaat onder, dat voorspelt niet veel goeds. Maar rond een uurtje of 6..... het lijkt wel.... calcutta! In de taxi door de drukke stad. Hadden we ook nog zo’n gehaktbal die niet wist waar hij heen moest. Net wat we konden gebruiken. Maar toen we bij het hotel kwamen zei de man achter de receptie gelukkig dat hij ons verwachte en dat we gelijk even de kamer mochten bekijken. Even gerelaxed, douchen. Roos kijkt sip, wat is er? Ze voelt zich slecht waarschijnlijk blaasonsteking. Nou ik met dr naar beneden, Roos toch wat bezorgd maar ik dacht ik leg t gewoon voor aan die man, hij leek erg aardig. En inderdaad. Uitgelegd en binnen 15 min zou hij wat laten weten. Na 10 min belde hij naar de kamer met de mededeling dat er over 20min een dokter zou staan. Dokter langs geweest, met een mannetje van de apotheek dus we kregen gelijk de medicijnen gebracht. Gelukkig! Lekker eten met een biertje erbij, want dat hebben we wel verdient na deze dag! De dag erna eerst checken hoe het met Roos ging, de medicatie deed zn werk dus gingen we ontbijten en snel sightseeing doen. Eerst de tempel, gezien maar niet naar binnen gegaan, geen tijd. Toen moeder teressa even rond gekeken. Victoria memorial, ook gekeken, hoewel het kaartje krijgen langer duurde dan het bezoek geloof ik was het wel leuk. Door naar het hotel. Even plassen en naar het vliegveld!

Op naar Bangalore.