De laatste week = afscheid nemen

Zondag was haast mijn laatste dag geweest. Na de lunch in een riksja gestapt nou, mn leven vloog voor mn ogen voorbij. Waarschijnlijk had hij gedronken, langs bussen op milimeters langs rijden. Keihard racen. En naar het verkeerde dorp rijden. Oh dat was schrikken! Maar ik leef nog! Ben nog nooit zo blij geweest om weer thuis te staan.

Maandag, vanalles gedaan, we hebben een evaluatiegesprek gehad met de begeleidster maar dat halverwege afgebroken omdat we onze sari’s nog moesten laten afmaken bij de tailor. Op het ene moment was het heel serieus en ineens zegt ze “oh, we should get youre sari’s to a tailor today right” en ze pakt de telefoon en 5 min later stonden we buiten, op weg naar de tailor. In de middag nog langs een project gegaan. Arme kinderen uit dorpen die gehandicapt zijn, het was een soort internaat. Was erg indrukwekkend, de kinderen hadden vrij weinig, slapen op een dekentje op de grond. Maar zo gelukkig als ik weet niet wat. Ze leren daar zelfstandigheid, zodat ze terug kunnen naar het dorp en een bijdrage kunnen leveren in het gezinsleven. Echt mooi. Toen snel naar huis want de yogales zou beginnen. Helaas was ze 45min telaat waardoor we eigenlijk niets hebben gedaan. Maar om half 6 moesten we weg met Leela. Eerst nog wat spullen halen voor de school, nou we kwamen in een winkel van sinkel! Alsof je een oud magazijn inloopt met pennen, plaatjes en boeken. Ik heb me kapot gelachen. Toen door naar het treinstation, onze tickets voor de trein komen te laat aan in Bangalore waardoor we onze koffers niet kunnen dumpen. Ook dat nog. Maar in de avond naar een hotel gegaan net buiten Trichy, we wilden Leela meenemen uiteten om haar te bedanken. Eerst buiten nog even uitgewaait want het koelt inmiddels lekker af in de avonden. En toen zag ik een vallende ster! Eindelijk weer een beetje westers, geen borden die onder je neus vandaan worden getrokken bij de laatste hap, geen lawaai of vreemde blikken. Lekker gegeten maar een beetje veel. Toen terug in de auto, TATA ( de oude en super schattige driver) had de hele tijd gewacht! Op de terugweg kwamen we achter nog veel meer dingen. Leela is niet getrouwd, wat heel vreemd is hier maar ze heeft er zelf voor gekozen. India heeft zoveel gehandicapten mede door de gearrangeerde huwelijken die binnen de familie blijven en dus geboorteafwijkingen kunnen veroorzaken. Tata is een ‘naam’ om een oudere man beleeft aan te spreken. Maar ik blijf TATA gewoon zo noemen. En ik merk dat ik India toch wel echt ga missen.


Dinsdag. Pap en mam komen! Vandaag eerst een nieuw treinticket regelen want doordat we anders vrijdag zolaat in Bangalore aankomen halen we het niet om ook nog naar het vliegveld te gaan. En dat zou toch een beetje lullig zijn. Na een enorme stortbui waar Roos en ik enorm om hebben gelachen was alles geregeld. We zagen mensen met een stoffen zakdoek op hun hoofd door die plensbui heen komen. En dan helemaal doorweekt maar toch blij dat het zakdoekje het haar heeft beschermd. Nou en toen was het zover, pap en mam! Even gedag gezegd en kort voorgesteld, spullen op de kamer gezet en gaan lunchen. Dat was geweldig, mn ouders als twee kleutertjes langs de kant en Roos en ik die even een tafeltje regelde. Ook het eten heb ik voor ze besteld. Gelukkig ken ik ze langer dan vandaag en vonden ze het lekker. Toen zijn we gaan shoppen, want mn mama met mijn sjaal was leuk maar niet helemaal de bedoeling. Roos ging skypen en zagen we later weer. Ik heb me kapot gelachen. Pa en ma helemaal geshocked van mijn onderhandelkunsten. Pa die de hele tijd kwijt is of de boel op stelten zet. Toen een bar in! Mn eerste biertje in 2 maanden smaakte heerlijk! Nou de lokale bevolking heeft zn ogen uitgekeken, vrouwen komen niet in barren. Laat staan dat ze bier drinken maar gelukkig kon mam het nog erger maken door ook nog een sigaret op te steken. Geweldig. Roos sloot zich weer aan en we hebben heerlijk gegeten in het restaurant van het hotel. Eindelijk weer eens iets anders dan rijst. Toen we in de avond terug naar onze kamer gingen hadden we een riksja met problemen, hij moest worden aangeduwed. Lekker geruststellend voor mn ouders om ons zo te zien wegrijden.


Woensdagochtend kwam de driver van pap en mam ons halen, we stonden al klaar. Toen pap en mam halen en die stonden tot onze grote verbazing (ja ook die van de driver, want die had andere ervaring met jut en jul) stonden ze al te wachten. We gingen de rock tempel bekijken. Met pap 200treden op is aanzienlijk leuker dan alleen. Op de terugweg stond de tempelolifant er! Toen snel nog wat souveniertjes gekocht en door naar de volgende tempel. De grootste van India. Geweldig wat een kleur. Was erg leuk en die gids vond het maar al te interesant dat ik al vanalles wist over het hindoisme. Toen de driver een goede lunchplek laten aanraden en inderdaad heerlijk gelunched. Door naar de society want die zaten op mn ouders te wachten. Alles gezien en heb hele leuke fotos van mam en pap met de kinderen. Ze vonden het erg leuk om te zien. Mam was zelfs wat ontroerd door de laatste groep van de preschool. Gelukkig zijn we toen ook nog even wat gaan drinken en moesten we onze sari’s op gaan halen. Snel snel en op de kamer even bekijken. Pap had ik ingelicht want het was een complot. We hadden voor mama een sari gekocht voor alle goede zorgen en het meenemen van alles spullen enz. Helaas staan die fotos niet op onze camera dus die houden jullie tegoed. Door naar het hotel want dat eten van gister smaakte naar meer! En de avond eindigde met afscheid. Dag pap en mam, doe de groetjes aan Peter en Ellen in Afrika en tot over een dikke twee weken!


Donderdag was afscheid, afscheid en nog eens afscheid. We waren zo druk met afscheid nemen dat we geen fotos gemaakt hebben, gewoon vergeten. Wel hadden we ons in de koffiepauze omgekleed (met hulp want ik had geen idee hoe het moest) in onze sari’s! De reacties waren geweldig! Iedereen vond het super leuk. Toen de laatste dingetjes pakken, opruimen en wachten. Leela kwam in de avond nog even langs om dag te zeggen en voor wat laatste dingetjes. Uitendelijk wachten op de bus, die niet kwam. Toen hij 20min telaat was zijn we een riksja gaan zoeken. Gelukkig was een van onze vaste er en stonden we even later op het station. Zoeker de zoek naar het perron maar nu gaan we echt. In de nachttrein naar Bangalore, doei Trichy!!

Vrijdag, om 6uur in de ochtend komen we aan. Met riksja naar het hotel. Staat er geen reservering, gebeld en vorige week bevestigd door te bellen. Maar ach het is India. Dus gewoon een kamer gekregen. Vandaag even wat dingen regelen, de sleutel nog opsturen van de kamer in Trichy (oeps) en koffers dumpen bij Sai. Verder gewoon wat relaxen en wachten tot vannacht, om 3uur komt de taxi ons halen om naar t vliegveld te brengen. En daar zie ik Maarten!

Vrijdag op zaterdag komt Maarten aan op Bangalore en gaan Roos en ik naar het vliegveld waar we hem opwachten. We blijven daar omdat we 5 uur later vliegen naar New Delhi! Dan begint het grote avontuur. We blijven 2 dagen in Delhi en gaan maandagavond met de trein naar Agra (taj mahal). Daar blijven we een dag om die te bekijken. Op Dinsdagavond pakken we de nachttrein naar Varanassi (de heilige stad aan de Ganges) hier blijven we tot donderdagnacht. Dan pakken we weer een nachttrein naar Calcutta (oude hoofdstad) waar we nog een dag rondkijken. Dan vliegen we zaterdag in de middag naar Bangalore. In Bangalore zal Maarten nog 1 nachtje bij me zijn en dan zet ik hem de volgende ochtend heel vroeg op het vliegtuig. Dan hebben Roos en ik nog 4 dagen om al het India wat we nog niet hebben opgesnoven in ons op te nemen want de 20ste vliegen we terug! En dan zal ik rond half 11 op schiphol aankomen...
Mocht ik tijdens dit avontuur geen internet vinden krijgen jullie uitgebreid verslag per stad erna. Ook zal ik in het weekend na mijn terugkomst nog 1 verhaaltje posten.